Verhalen uit het verleden: hoe is het begonnen

Alles begint met een idee, ook een zeilschool. Tussen de papieren en de bescheiden van vijftig jaar Zeilschool De Veenhoop bevindt zich een ouderwets groen schoolschriftje. ‘Over Zeilschool-exploitatie’ staat er in karakteristiek handschrift op het titelblad. Het schriftje bevat de gedachten van Gerrit Zandstra over de opzet van een eigen zeilschool, een nog ruwe uitwerking van een idee. Op een bepaald moment in 1966 moet de opa van de huidige eigenaren, Erik en Marije, er echt voor gaan zitten. De eerste bladzijden van het schriftje zijn eruit gescheurd, kennelijk was Gerrit ontevreden over de aanzet. Het moest scherper. Hij begint de notities met een vraag aan zichzelf: “Aan welke voorwaden moet men, naar redelijke maatstaven, voldoen om een zeilschool te exploiteren en te leiden?”


De opsomming is voor een deel te raden. “Zelf de zeiltechniek volkomen beheersen en een uitgesproken enthousiasme voor het zeilen uitstralen spreekt voor zich.” Maar op die eerste pagina staat ook: “Het vermogen om prettig met mensen om te gaan en daarbij de instelling ‘iets voor de mensen te willen zijn.’ Het vermogen dus om te kunnen ‘geven’.”

In alle eenvoud verwoordt Gerrit in twee zinnetjes de kern van wat het wezen van de zeilschool zal blijken te zijn in de halve eeuw daarna. De zeilschool als vertrouwd vehikel om mensen bij elkaar te brengen. Niet alleen om kennis en kunde van het zeilen over te dragen, maar om de cursisten al doende in staat te stellen iets te ontdekken over zichzelf.

Alle andere voorwaarden die verderop in het schriftje aan bod komen, dienen ter ondersteuning hiervan: up-to-date lesmateriaal, een smakelijke keuken, comfortabele onderkomens, duidelijke huisregels die voor geborgenheid zorgen, eigen lesmateriaal en binnenshuis alle gelegenheid tot ontspanning. Samen met Hiltje tilt Gerrit in 1967 zijn gedroomde zeilschool van het papier, indachtig de laatste opmerking in het schriftje: “Een nadeel voor de rentabiliteit is dat het seizoen vrij kort duurt. Noodzaak voor de exploitant is veel zelf te doen.”

Innovatie en binding
Veel zelf doen mag dan noodzakelijk zijn, het leidt ook tot nieuwe ideeën en verbeteringen. Om aan een eigen vloot te komen, ontpopt Gerrit zich tot de eerste bouwer van de polyester Valken in Nederland. Daarnaast richt hij, samen met medestanders, de bond voor Friese zeilschoolhouders op om een kwaliteitsstandaard neer te zetten voor het zeilonderricht in de provincie. En Gerrit onderkent het belang van wat wij nu “binding” noemen. Met het aanbieden van een serieuze opleiding in een gemoedelijke setting haal en houd je de mensen in huis die daar deel van uit willen maken. De ene generatie cursisten zal het geleerde en de sfeer weer doorgeven aan de volgende. Zo bouwt de zeilschool, middels de ontplooiing van zijn cursisten, aan een eigen cultuur.

Gerrit Zandstra maakt zelf de eerste lichting eigen instructeurs niet meer mee. In 1974 overlijdt hij onverwacht na een kort ziektebed. Hiltje zet de zeilschool voort, eerst in haar eentje, later met haar zoon Cor.

Gerelateerde artikelen

Nationaal Watersportdiploma

Het Nationaal Watersportdiploma: tijd voor een kwaliteitsimpuls van de Nederlandse watersportsector


Met trots presenteren we het Nationaal Watersportdiploma (NWD), een fundamentele verschuiving in het bewaken en ontwikkelen van kwaliteit, veiligheid en plezier in de watersport. Ons doel is helder: een kwaliteitsimpuls geven aan de gehele sector. Maar waarom deze verandering, wat betekent het voor de diplomering en hoe draagt het bij aan een kwaliteitsverbetering?


De noodzaak voor verandering

Via intensieve samenwerking met toonaangevende vaarscholen in Nederland kwamen we tot de conclusie dat het bestaande CWO-systeem (Commissie Watersport Opleidingen) niet langer voldeed aan de diversiteit van typen vaarlocaties, verenigingen, scouting en vaarscholen. Je hebt immers andere vaardigheden nodig voor het varen van een wedstrijd,  dan dat een startende zeiler en/of recreant nodig heeft. Elk type locatie verdient een diplomalijn die past bij hun consument, met bijbehorende hoge veiligheids- en kwaliteitsnormen.


Eén sterk merk

De toekomst die wij voor ogen hebben, is een gebonden landschap met één diplomalijn, een wens waar wij actief naar toe werken, samen met het Watersportverbond. Het is essentieel dat we daarbij de verschillen tussen verenigingen, vaarscholen en eventueel scouting erkennen. Elk leidt een ander type cursist op, die baat heeft bij een opleidingsstructuur en kwaliteitseisen die aansluit bij hun specifieke behoeften.


Daarbij is een sterk merk van belang, met een moderne uitstraling, die zichtbaar is voor de consument. Op die manier kunnen we de consument beter voorlichten en hen enthousiasmeren voor de watersport. Andersom moet de consument erop kunnen vertrouwen dat aangesloten locaties bij dit merk van de hoogste kwaliteit zijn.


De rol van het NWD als kwaliteitspoortwachter

Als nieuwe standaard in de watersport streeft het NWD naar het handhaven van hoge kwaliteitsnormen. We stellen duidelijke eisen aan onze aangesloten vaarlocaties en introduceren strenge veiligheids- en kwaliteitsnormen, zoals het verplicht dragen van helmen in bepaalde situaties. Dit doen we om het consumentenvertrouwen te behouden en lessen uit het verleden en uit andere branches toe te passen. 


Ook introduceren we voor het eerst kwaliteitseisen op het gebied van sociale veiligheid, bijvoorbeeld door het verplicht tekenen van een gedragscode voor alle betrokkenen bij NWD-vaarlocaties, door het beschikbaar stellen van een gecertificeerd vertrouwenspersoon en het jaarlijks opstellen van een jaarverslag op het gebied van sociale veiligheid en integriteit. 


Nieuwe diplomalijn

We maken met de nieuwe diplomalijn onderscheid in leeftijdscategorieën (jeugd, jongeren, en volwassenen), disciplines en specifieke bootsoorten. Dit alles doen we met een modulaire opbouw, zoals bijvoorbeeld basisvaardigheden, hogerwal of trapeze varen. Op deze manier creëren we kleine, haalbare tussenstappen. 


Erik